Alexander woonde een groot deel van zijn jeugd in Groningen en is bekend geworden als volleyballer in de zaal bij Lycurgus. In 2011 besluit hij de overstap te maken naar het beachvolleybal. Zelf zegt hij daarover: ‘Ik begon met zaalvolleybal op mijn vijftiende, maar dat vond ik zo leuk dat ik wilde blijven spelen als de zalen dicht waren. Dus op elk stukje zand ging ik volleyballen. Uiteindelijk moest ik een keuze maken. Ik blonk meer uit op het zand, waardoor ik dat leuker vond, en ik dacht er meer kans te maken om topsporter te worden dan in de zaal.’ De start van zijn beachvolleybal carrière is direct een grote uitdaging. Met partner Robert Meeuwsen lopen ze in 2011 het Wereldkampioenschap mis en het jaar daarop weten de mannen zich niet te kwalificeren voor de Spelen in Londen 2012. Maar na twee seizoenen zijn de mannen warmgedraaid. Dat resulteert in 2013 in een zeer succesvol seizoen met als hoogtepunt het winnen van het Wereldkampioenschap. Ze blijven goed presteren in de jaren volgend en kwalificatie voor de Spelen in Rio is al snel een zekerheid. De mannen zijn op de Spelen als tweede geplaatst en rijken tot de halve finale waarin ze in een bloedstollende strijd nipt verliezen van de latere Olympisch kampioenen. Ze weten zich echter een dag later weer op te richten en winnen de strijd om brons overtuigend. In het jaar na de olympische spelen worden de mannen nog wel derde op het EK maar kunnen niet overtuigen op het Wereldkampioenschap. In het komende seizoen gaat het vizier vol op Parijs 2024.